Uch, vandaag is m'n auto ermee opgehouden. Hij start niet. Hij start wel, maar 'komt net niet over een soort drempel'. Het is nu -13 Celsius met veel wind. Eén van mijn medestudenten is zo aardig geweest om me te helpen. Uiteindelijk hebben we 'm naar een garage gesleept. Volgens Ron (die zijn auto's altijd zelf repareert) zijn de Amerikaanse garagehouders berucht om hun onbetrouwbaarheid. En ja hoor, terwijl de automonteur zijn impressie gaf van de situatie zag ik Ron's gezicht betrekken. Even later buiten zei Ron dat de monteur bepaalde dingen zei die niet waar waren. 'It's a game of elimination' noemt Ron het proces van diagnosticeren. Deel A kan kapot zijn en deel B en C negatief beïnvloeden. En het is zaak om zo min mogelijk in te grijpen in de auto om te zien of je daarmee het probleem verhelpt. Ik kan me wel vaag een beeld vormen van hoe je een systeem wilt diagnosticeren met delen die elkaar kunnen beïnvloeden. En het kriebelt om maar eens een cursus autotechniek te volgen. Om overgeleverd te zijn aan de genade van een monteur voelt allerminst aantrekkelijk. Het plan is nu om de auto te laten diagnosticeren bij de garage. Daarna (is de verwachting en hoop) moet er een element in komen om de auto 's ochtends op te warmen. Gelukkig is Ron zo aardig om voor mij de technische gesprekken te voeren. En is hij zich ervan bewust dat ik niet te veel geld kan investeren in deze auto. Ik ga morgen vroeg naar de garage en wil proberen erbij te zijn als ze de auto opstarten; nadat hij dus een nacht in de warme garage heeft gestaan. Dat zou op zich al wat moeten zeggen over de staat van de auto.
To be continued...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten