Om bij de ranch te komen moest ik van de autoweg afslaan en belandde vervolgens in een soort traktor-spoor. Ik reed lauter op de koppeling zo'n 500 meter en kwam toen bij zo'n scherpe bocht in de weg dat ik niet kon zien of er iets aankwam. Wel stonden er borden dat ik privéterrein naderde en moest uitkijken, daar ik ook een 'walking-trail' naderde. Ik besloot toen maar om te keren, daar ik kennelijk fout zat. Ik deed dat natuurlijk uitgerekend tussen twee greppels in. Het duurde een hele tijd totdat ik erin was geslaagd om op mijn eigen middelpunt te draaien. Onderwijl begon het ook hard te regenen. Eenmaal terug bij de autoweg heb ik geparkeerd bij een wegrestaurant. Bij een houten huisje ernaast heb ik aangeklopt. Terwijl ik de deur van het huisje naderde werd ik door de ramen begluurd door een dikke man in een hemd. Hij deed haastig de deur open en keek me vermoeid aan. "I'm looking for Linda", zei ik. "'Aint nobody around by that name!" Ik liep vervolgens weer het traktor-spoor op en kwam aan bij een grote groene boerderij. Er lag allerlei kinderspeelgoed in het gras, dus daar zouden ze me wel kunnen helpen dacht ik. In de boerderij woonden een jong echtpaar met veel dochters en vriendelijk legden ze me uit wie er allemaal in de omgeving woonden. Het is wel apart bedacht ik me hoeveel ruimte Amerikanen hebben. Uiteindelijk heb ik met hun hulp de ranch gevonden. Linda had niet gedacht dat ik nog zou komen in verband met de regen. Om die buffalo's te zien was wel bijzonder. Het was voor het eerst in mijn leven. Op de eerste foto zie je ze het veld op denderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten